Յուլիսի 5-ին կայացել է «Իրանական նոճի» մրցանակաբաշխութեան երրորդ հանդիսաւոր արարողութիւնը:

Ինչպէս արդէն տեղեկացրել ենք, այս տարի մրցանակաբաշխութեան երկու դափնիներից մէկը բաժին է հասել իրանահայ անւանի կոպոզիտոր եւ երաժշտագէտ, մայեստրօ Լորիս Ճգնաւորեանին:

Ստանալով մրցանակը, մայեստրոն ամբիոնից ասել է. «Երաժշտութիւնը գրականութեան պէս ակունք է առնում մենութիւնից, իսկ Ճգնաւորեան նշանակում է մենակեաց»:

Նա ներկայացրել է Հայոց Ցեղասպանութիւնից մազապուրծ իր ընտանիքի դառը պատմութիւնը՝ նշելով, որ Իրանն այն երկրի անւանումն է, ուր տարբեր ազգութիւններ, ամենատարբեր մշակոյթներով խաղաղ գոյակցում են կողք-կողքի:

«Ես մեծացել եմ փոքրամասնութիւն ածականը կրելով եւ չեմ ընդունւել հասարակութեան կողմից, սակայն հպարտ եմ, որ իրանցի եմ եւ Բորուջերդից»,- ասել է մայեստրոն՝ նշելով, որ Մոհարամ ամսւայ օրերին, երբ սգոյ թափօրներն անցնում էին իրենց տան փողոցով, նա լսել ու սիրահարւել է դրանց ռիթմին:

Իսկ ինչ վերաբերում է Ֆերդոսուն, ապա նա «Զուրխանէ»-ում է ծանօթացել մեծ պոէտի ստեղծագործութիւններին, ապա ընթերցել է դրանց հայերէն թարգմանութիւնն ու սիրահարւէլ դրանց:

Անդրադառնալով իր կոթողային ստեղծագործութեանը՝ «Ռուստամ եւ Զոհրաբ» օպերային, մեծանուն երաժշտագէտը նշել է, որ ստեղծագործութեան աւարտը համընկել է Իսլ. յեղափոխութեան յաղթանակի օրերին, եւ նա ստիպւած է եղել այն 15 տարի պահել իր գրասեղանի գզրոցում:

«Երբ երկար ջանքերից յետոյ, ինձ յաջողւեց այն ներկայացնել «Վահդաթ» համերգասրահի բեմից, չէի էլ պատկերացնում, որ լեփ լեցուն դահլիճի ականատեսը կը լինեմ, եւ երաժշտասէրնեը երկու ժամ շարունակ, քար լռութեամբ կունկընդրեն այն: Այդ գիշեր հնչած ծափողջոյներն իմ ծննդեան նւէրն էին»,- ասել է Լորիս Ճգնաւորեանը:

Ի ցոյց դնելով մրցանակը, մայեստրոն նշել է, որ երբեք չի յոգնել Ֆերդոսի ընթերցելուց, եւ յայտարարել է, որ մտադիր է այցելել նրա դանբարան ու մրցանակը տեղադրել մեծ պոէտի շիրիմաքարին:

Լուրը՝ «Ալիք»-ի կայքէջից